SKLEPY W SYSTEMIE KAUCYJNYM

O tym, czy na wszystkie sklepy nakładany jest obowiązek zbiórki, decyduje zazwyczaj charakterystyka rynku kraju, w którym wprowadzana jest kaucja na opakowania. Jeśli wolumen produktów sprzedawanych w sektorze małych jednostek handlowych przekracza jedną trzecią, wówczas obejmowane są one obowiązkiem zbiórki pustych opakowań napojowych. Tu dobrym przykładem są Rumunia i Niemcy, gdzie opakowania po napojach zbierane są we wszystkich sklepach. Warto jednak zaznaczyć, iż są państwa, które mimo dużego wolumenu produktów sprzedawanych w sklepach wielkopowierzchniowych, obowiązek zbiórki mają tam wszystkie jednostki handlowe sprzedające napoje, w tym stacje benzynowe i apteki (Norwegia, Finlandia).

 Kraje bałtyckie przyjęły rozwiązanie dopasowane do kategorii obszarów miejskich i wiejskich. Na wsiach obowiązek prowadzenia zbiórki mają sklepy pow. 60 m², natomiast w miastach sklepy od 300 m² (Litwa, Łotwa) lub 200 m² (Estonia).

W Polsce, mimo iż struktura handlu w kraju jest odpowiednia dla zobowiązania wszystkich jednostek handlowych, małych i dużych, pod presją organizacji handlowych, ustawodawca przyjął rozwiązanie zobowiązujące do zbiórki tylko handel wielkopowierzchniowy.

Poszerzenie obowiązku o mniejsze jednostki handlowe nastąpiło podczas nowelizacji ustawy w 2024 r., ale tylko w zakresie opakowań wielorazowych i to pod warunkiem, że jednostka handlowa ma w ofercie produkty w takich opakowaniach.

Podobnie jak w innych krajach, które ustanawiając obowiązek zbiórki pominęły małe sklepy, również w Polsce sieci małych jednostek handlowych przygotowują się do uczestnictwa w systemie kaucyjnym w zakresie nie tylko pobierania kaucji, ale również przyjmowania pustych opakowań kaucjonowanych. Znaczący udział wolumenu sprzedaży realizowanej przez małe sklepy sprawia, że konieczne staje się zapewnienie konsumentom możliwości zwrotu pustych opakowań również w tych punktach handlowych.

Opracowanie: Anna Larsson, Reloop

ZOBACZ TAKŻE: